Walhalla
Blijf op de hoogte en volg Luuk
06 Augustus 2017 | Duitsland, Reiflding
Enkering - Donaustauf, 112 km (1163)
Koele dag, bijna windstil, paar drupjes regen, af en toe zon.
Dit leek zo'n net-niet dag.
Net geen lekker weer, geen Kuchen bij de koffie, lang niet genoeg van de prachtige stad Regensburg gezien, net niet in een goede stemming. Waarom doe ik dit eigenlijk? Dat soort vragen bleven voorbij komen. En natuurlijk niemand die antwoord gaf.
Fietsen is een soort mediteren: eindeloos de benen rond laten gaan, eindeloos de tijd om na te denken of juist niet na te denken, eindeloos de gelegenheid allerlei pijntjes te voelen en eindeloos de mogelijkheid om stil te staan bij de zin en de onzin van eindeloos veel dingen.
Tot overmaat van ramp miste ik bij Regensburg het Walhalla; het reusachtige, pompeuze neo-classicistische bouwwerk dat de Beierse vorst Ludwig I tussen 1830 en 1841 liet optrekken ter bevordering van de Duitse zaak; schitterend in z'n bombast.
Ik had nog genoeg energie om verder te rijden, maar ik wilde de Nederlandse vrouwen de finale van het EK zien voetballen en had daarom een hotel in Donaustauf geboekt, iets voorbij Regensburg.
Bij de afslag naar het hotel zag ik vanuit een ooghoek het Walhalla liggen. Mijn hotel lag op een steenworp.
In het hotel was niemand. De receptie was dicht. Op een briefje bij de ingang stond dat de sleutel van m'n kamer in de kamerdeur zat. Op mijn kamer stond een televisie, en die deed het. Uit een automaat bij de ingang haalde ik een flesje frisdrank en een zak pinda's.
Nederland won met 4-2.
Daarna ben ik snel nog even naar boven gereden, naar het Walhalla.
Koele dag, bijna windstil, paar drupjes regen, af en toe zon.
Dit leek zo'n net-niet dag.
Net geen lekker weer, geen Kuchen bij de koffie, lang niet genoeg van de prachtige stad Regensburg gezien, net niet in een goede stemming. Waarom doe ik dit eigenlijk? Dat soort vragen bleven voorbij komen. En natuurlijk niemand die antwoord gaf.
Fietsen is een soort mediteren: eindeloos de benen rond laten gaan, eindeloos de tijd om na te denken of juist niet na te denken, eindeloos de gelegenheid allerlei pijntjes te voelen en eindeloos de mogelijkheid om stil te staan bij de zin en de onzin van eindeloos veel dingen.
Tot overmaat van ramp miste ik bij Regensburg het Walhalla; het reusachtige, pompeuze neo-classicistische bouwwerk dat de Beierse vorst Ludwig I tussen 1830 en 1841 liet optrekken ter bevordering van de Duitse zaak; schitterend in z'n bombast.
Ik had nog genoeg energie om verder te rijden, maar ik wilde de Nederlandse vrouwen de finale van het EK zien voetballen en had daarom een hotel in Donaustauf geboekt, iets voorbij Regensburg.
Bij de afslag naar het hotel zag ik vanuit een ooghoek het Walhalla liggen. Mijn hotel lag op een steenworp.
In het hotel was niemand. De receptie was dicht. Op een briefje bij de ingang stond dat de sleutel van m'n kamer in de kamerdeur zat. Op mijn kamer stond een televisie, en die deed het. Uit een automaat bij de ingang haalde ik een flesje frisdrank en een zak pinda's.
Nederland won met 4-2.
Daarna ben ik snel nog even naar boven gereden, naar het Walhalla.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
